Tract-Hoe weet je dat je naar de hemel gaat (ESV) (verpakking van 25)

Een hoogleraar filosofie aan een universiteit gaf een lezing over het gebrek aan zekerheid in onze tijd. "Zekerheid is onmogelijk," zei hij. "We kunnen niets met zekerheid weten."

Een eerstejaarsstudent stak haar hand op en vroeg: “Professor, weet u dat zeker?”

“Dat weet ik zeker!” antwoordde hij.

Ja, we leven in een tijdperk van onzekerheid. We leren steeds meer over alles, maar toch lijken we steeds minder zeker te weten.

Weet wat je weet

De eerste volgelingen van Jezus daarentegen werden gekenmerkt door hun zekerheid. Ze gokten niet... of hoopten... of wensten. Ze wisten het zeker. Ze waren zelfs bereid om voor die zekerheid te sterven!

Ze zeiden: "Wij weten dat onze zonden vergeven zijn. Wij weten dat wij kinderen van God zijn. Wij weten dat sterven betekent aanwezig zijn bij de Heer. Wij weten dat niets ons kan scheiden van de liefde van God, die in Christus Jezus, onze Heer, is."

Helaas hebben de meeste mensen niet zoveel vertrouwen als het gaat om het eeuwige leven. Ze hopen, ze wensen, ze willen graag denken, maar ze weten het niet zeker. Daardoor hebben ze geen vertrouwen in het aangezicht van de dood, wat verbonden is met de zekerheid dat we weten dat we het eeuwige leven hebben. Toch besluiten ze vaak om het denken over de dood en het sterven uit te stellen tot hun "latere jaren".

WETEN MAAKT EEN GROOT VERSCHIL

Een tijdje geleden sprak ik op een bijeenkomst van een groep kerken. Na een ochtend te hebben gesproken, ging ik naar buiten voor wat frisse lucht. Toen ik langs de keuken van de kerk liep, zag ik een reus van een man de afwas doen. "Goedemorgen! Hoe gaat het vandaag?" zei ik. Hij groette me terug.

We hebben wat gekletst. Toen zei ik: "Ik ben in de stad om een ​​spirituele workshop te geven, en we hebben het over eeuwige zekerheden. Ik zou je willen vragen: 'Weet je zeker dat je naar de hemel gaat als je sterft?'"

Hij klemde zijn kaken op elkaar en keek een tijdje naar beneden. Toen hij zijn gezicht ophief, zei hij: "Nee, ik weet het niet."

“Weet je dat het mogelijk is om dat te weten?” vroeg ik.

"Oh ja. Kijk, ik ben predikant. Ik werk hier overdag, maar ik heb mijn eigen kerk."

Ik vertelde hem over Gods genade en hoe hij kon weten dat hij eeuwig leven had. Ik legde uit dat Christus voor al onze zonden had betaald en dat we, als we op Hem vertrouwen, kunnen weten dat we op weg zijn naar de hemel. Toen bogen hij en ik ons ​​hoofd om te bidden, en hij stelde zijn vertrouwen in Christus.

Voorheen had hij erop vertrouwd dat zijn eigen inspanningen waardig zouden zijn om naar de hemel te gaan. Hij had erop vertrouwd dat zijn leven als predikant hem door God zou laten aanvaarden. Maar die dag stemde hij ermee in dat niets goed genoeg was om God te brengen, en hij stelde zijn vertrouwen in Christus.

EEN GEMEENSCHAPPELIJKE WEGBLOKKERIJ

Dat doet me denken aan wat een man genaamd John Gerstner ooit zei: "Christus heeft alles gedaan wat nodig is voor [de redding van de zondaar]. Niets staat nu nog tussen de zondaar en God dan..."

Maar wat? Wat is dit obstakel dat tussen zoveel mensen en hun redding door de genadige, vergevende God staat? Dat obstakel, vervolgde hij, zijn "de 'goede werken' van de zondaar!" Niet hun zonden, maar hun goede werken, en hun waan dat ze Christus niet nodig hebben en dat hun eigen goede werken God tevreden kunnen stellen.

VALSE ZEKERHEDEN EN VALSE ZEKERHEDEN

Het is precies zoals de Bijbel – Gods boek voor de mensheid – zegt: "Arglistig is het hart boven alles, ja, ongeneeslijk ziek; wie kan het kennen?" (Jeremia 17:9). Helaas beseffen veel mensen hun fout pas als het voor eeuwig te laat is. Hoeveel mensen zouden er in de eerste vijf minuten na hun dood alles voor over hebben om het met God in orde te maken?

Heb je zekerheid over de eeuwigheid? Weet je het zeker?

Gooi alle vertrouwen in je eigen goedheid weg. Kijk naar het kruis van Jezus Christus. Zie Hem die in jouw plaats de doodsstrijd van de veroordeelden leed, die van zijn eigen Vader de straf ontving die wij verdienen en vervolgens opstond uit de dood.