Traktaat - Waarom de Bijbel vertrouwen? (ESV) (verpakking van 25)

Waarom zou je de Bijbel vertrouwen?

Geloof niet alles wat je leest. Dat weet iedereen.

Waarom zou je dan op de Bijbel vertrouwen?

Wat kunnen we weten over de historische betrouwbaarheid ervan?

Geschiedenis doen

Nog meer dan andere religies presenteert het christendom zich als geschiedenis. In de kern beweert het christendom dat er in de loop van de tijd iets buitengewoons is gebeurd – iets concreets, reëels en historisch.

In de Bijbel, het Nieuwe Testament, wordt verklaard dat een man genaamd Jezus geboren werd uit een maagd, beweerde God te zijn, wonderen verrichtte zoals over water lopen en mensen uit de dood opwekken, gekruisigd werd aan een Romeins kruis, vervolgens opstond uit de dood en opsteeg naar de hemel om als Koning van het universum te regeren. Kunnen we met zekerheid concluderen dat deze dingen waar zijn zonder simpelweg te veronderstellen dat de Bijbel "het Woord van God" is?

Eén manier om daarachter te komen, is door het Nieuwe Testament te benaderen als een verzameling historische documenten die voor zichzelf spreken. Maar zijn deze documenten historisch gezien echt betrouwbaar?

Om die vraag te beantwoorden, moeten er een aantal vragen worden gesteld.

Zijn onze Bijbelvertalingen nauwkeurig?

Hoewel vertalen uit oude talen noch gemakkelijk noch eenvoudig is, werken wetenschappers er al eeuwen aan. Het is echt mogelijk dat authentieke, accurate en correcte communicatie tot stand komt door middel van vertaling.

In het Nieuwe Testament is slechts een klein percentage van de inhoud moeilijk te vertalen. De beste Bijbelvertalingen vermelden deze plaatsen met een voetnoot.

Bovendien kunnen we met zekerheid zeggen dat geen enkele belangrijke leerstelling van het orthodoxe christendom gebaseerd is op een omstreden of onzekere passage. We weten wat de Bijbel zegt en wat het betekent.

Zijn de originele bronnen nauwkeurig gekopieerd?

Net als bij andere oude boeken zijn de fysieke stukjes "papier" waarop de oorspronkelijke auteurs het Nieuwe Testament schreven, verloren gegaan in de geschiedenis. Maar we hebben duizenden andere oude geschriften (op papyrus, perkament en perkament) met originele tekst, gekopieerd uit elk Bijbelboek – zo'n 5400 afzonderlijke stukken als het gaat om het Nieuwe Testament, waarvan vele teruggaan tot de eerste drie eeuwen. Ze stellen ons in staat om met grote zekerheid te reconstrueren wat de originelen zeiden. (Ter vergelijking: van Julius Caesars Gallische Oorlogen hebben we hooguit tien leesbare kopieën, waarvan de oudste dateert van negenhonderd jaar na Caesars tijd.)

Door oude kopieën van de inhoud van het Nieuwe Testament met elkaar te vergelijken, ontdekken we een opmerkelijk stabiele geschiedenis van kopieerwerk. Bij enkele passages bestaat er oprechte twijfel over de oorspronkelijke tekst, wat blijkt uit een relatief groot aantal variaties. De overgrote meerderheid van deze variaties is klein en heeft geen invloed op hoe we de betekenis van de Bijbel uiteindelijk begrijpen.

Waren deze originele bronnen echt de beste?

Maar waren dit wel de juiste documenten om in de eerste plaats naar te kijken? Vertelden andere "evangeliën" een ander, maar even betrouwbaar verhaal over Jezus?

Eigenlijk zijn de enige christelijke boeken waarvan we met zekerheid kunnen zeggen dat ze uit de eerste eeuw stammen, juist de boeken die uiteindelijk het Nieuwe Testament vormden. De meeste ervan werden aan het einde van de eerste eeuw al door christenen als gezaghebbend erkend.

Pas zo'n honderd jaar later begonnen er boeken op te duiken die significant afweken van de leer van het Nieuwe Testament. Ondertussen hadden christenen goede, plausibele, historisch relevante redenen om uit te leggen waarom de boeken in ons Nieuwe Testament er wel zouden moeten staan ​​en andere niet. De oudere documenten werden erkend als betrouwbare getuigen van Jezus' leven en leer.

Waren de oorspronkelijke auteurs betrouwbaar?

In hun verhalen namen de auteurs van het Nieuwe Testament verifieerbare details op van echte, historische feiten. Nauwkeurige bestudering maakt duidelijk dat deze auteurs geen fictie schreven, geen hoax pleegden of in de waan verkeerden. Ze hebben duidelijk...