Tract-In Search Of Truth (ESV) (verpakking van 25)

Er zijn weinig mensen die oprechter zijn geweest dan ik in hun pogingen – zonder succes – om betekenis, waarheid en doel in het leven te vinden.

Op de universiteit zag ik een kleine groep mensen – acht studenten en twee docenten – die anders leken. Ze leken te weten wat ze geloofden en waarom. Ik wilde weten wat ik zag.

Twee weken later, toen ik met een paar van hen in de studentenvereniging zat, kwam het gesprek op God. Dat stoorde me, want ik vond het niet intellectueel. En toch was ik nieuwsgierig.

Ik leunde achterover in mijn stoel en zei tegen een van de studenten: "Vertel eens, wat maakt jou zo anders dan anderen?"

Ze keek me met een glimlachje in de ogen en zei: "Jezus Christus!"

Mijn reactie onthulde mijn vooringenomenheid en mijn onwetendheid. "O, in godsnaam," zei ik. "Kom niet met die onzin over religie!"

Ze antwoordde: "Ik zei niet 'religie'. Ik zei 'Jezus Christus'."

Mijn nieuwe vrienden daagden me uit om de beweringen van Christus te onderzoeken. Ik dacht dat de meeste christenen idioten waren. Maar deze mensen waren volhardend. Uiteindelijk accepteerde ik hun uitdaging, maar uit trots, om ze te weerleggen.

Een van de beweringen die ik onderzocht, was de opstanding van Christus. Na meer dan duizend uur studie concludeerde ik dat de opstanding van Jezus Christus óf een van de meest wrede hoaxes ooit aan de menselijke geest was, óf het meest fantastische feit uit de geschiedenis.

Jezus van Nazareth, een Joodse profeet, beweerde de Christus te zijn die in de Joodse Geschriften werd voorspeld. Hij werd gearresteerd, veroordeeld als politiek crimineel en gekruisigd. Drie dagen na zijn dood en begrafenis gingen enkele vrouwen naar zijn graf en ontdekten dat zijn lichaam verdwenen was. Zijn discipelen beweerden dat God hem uit de dood had opgewekt en dat hij aan hen en aan vele anderen op verschillende tijdstippen was verschenen voordat hij ten hemel opsteeg.

In mijn poging het christendom te weerleggen, deed ik een aantal verrassende observaties. Tot dan toe had ik geen idee dat er zoveel historische, literaire en juridische bewijzen waren die de feitelijkheid van Christus' opstanding ondersteunden. Maar hoe meer ik onderzocht, hoe meer bewijs ik vond, waaronder Jezus' voorspelling van zijn opstanding.

Vóór zijn dood nam hij zijn discipelen apart en vertelde hun dat hij ter dood veroordeeld zou worden en overgeleverd aan de Romeinen, die hem zouden bespotten, bespuwen, geselen en doden. En drie dagen later zou hij uit de dood opstaan ​​(Marcus 10:33-34).

Hoe meer ik het christelijk geloof bestudeerde, hoe meer ik besefte dat het een geloof is voor een denkend mens. Zoals Jezus zei: "U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u vrijmaken" (Johannes 8:32).

Nadat ik de opstanding en het christendom had willen weerleggen, en vervolgens door het bewijs gedwongen werd te geloven dat Jezus Christus inderdaad precies was wie hij beweerde te zijn, stond ik voor een nieuw probleem. Mijn verstand zei: "Het christendom is waar", maar mijn wil zei: "Geef het niet toe!"

Het kwam tot het punt dat ik 's nachts niet meer kon slapen. Ik wist dat ik Jezus uit mijn gedachten moest zetten, anders zou ik uit mijn gedachten verdwijnen. Uiteindelijk, op 19 december 1959 om 20:30 uur, werd ik christen.

Ik bad die avond vier dingen om een ​​relatie op te bouwen met de opgestane, levende Christus die sindsdien mijn leven heeft veranderd. Ten eerste zei ik: "Heer Jezus, dank U dat U voor mij aan het kruis bent gestorven." Ten tweede zei ik: "Ik beken dat er dingen in mijn leven zijn die U niet behagen. Ik vraag U om mij te vergeven en te reinigen." (De Bijbel zegt: "Al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw," Jesaja 1:18.) Ten derde zei ik: "Op dit moment, zo goed als ik kan, open ik de deur van mijn hart en leven, en ik vertrouw op U als mijn Redder en Heer. Dank U dat U door geloof in mijn leven bent gekomen."

Nadat ik had gebeden, gebeurde er niets. Er was geen blikseminslag. Ik zei zelfs tegen mezelf: "O nee! Waar ben ik nu weer in meegezogen?" Ik had het gevoel dat ik helemaal de weg kwijt was. En sommige van mijn vrienden waren het daarmee eens. Maar ik kan je nu vertellen dat ik in de maanden erna ontdekte dat ik helemaal niet de weg kwijt was. Ten eerste,